ارزیابی پیامدهای بهداشتی آلودگی هوای شهر کاشان در سال ۱۳۹۰

زمینه و هدف: وجود آلاینده هایی نظیر مونواکسیدکربن (co)، دی اکسیدگوگرد (2so)، دی اکسید نیتروژن (2no)، ازن (3o) و ذرات معلق در هوا آسیب های فراوانی بر سلامت جوامع بشری وارد می کنند. تعیین غلظت واقعی آلاینده ها و توصیف وضعیت کمّی و کیفی هوا در مقایسه با شرایط استاندارد و اطلاع رسانی به موقع به مردم به منظور تدوین برنامه های کنترل آن ضروری می باشد. شهر کاشان به دلیل همجواری با کویر تحت تأثیر وزش بادهای حاوی ذرات معلق قرار دارد. هم چنین افزایش جمعیت و استقرار کارخانه ها و صنایع گوناگون در این شهرستان از جمله منابع مصنوعی آلودگی هوا می باشند که سنجش و پایش و مقایسه آلودگی هوای کاشان را با شرایط استاندارد الزامی می سازد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی –مقطعی، غلظت پنج آلاینده co، 2so، 2no، 3o و ذرات معلق کمتر از 10 میکرون (10pm) براساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی در سال 1390 در ایستگاه پانزده خرداد کاشان سنجیده شد. مقادیر میانگین و حداکثر سالیانه، میانگین و حداکثر مقدار فصول تابستان و زمستان و صدک 98 سالیانه مربوط به هر آلاینده تعیین گردید و به نرم افزار airq انتقال داده شد. بر این اساس، تعداد مرگ و نوع بیماری منتسب به هر آلاینده محاسبه گشت. یافته ها: نتایج مدل گویای این واقعیت است که تعداد تجمعی موارد مرگ منتسب به آلاینده های 10pm، 2no، 2so و 3o به ترتیب برابر با 100، 22، 82 و 54 مورد در شهر کاشان می باشد. نتیجه گیری: به طور کلی، ذرات معلق بیشترین تأثیر را در بروز مرگ و بیماری ناشی از آلودگی هوا دارند. با توجه به نتایج به دست آمده، مدیریت منابع آلاینده ذرات معلق و دی اکسید گوگرد سهم بسزایی در کاهش اثرات سوء بهداشتی آلودگی هوای کاشان دارد.